hisset*

birgün biteceğini biliyordum.biliyordum evet.önceden olsaydı üzülürdüm.belki her daim üzülürdüm.

ama mürekkep bitmiş de yazamıyormuşsun gibi bir his.neşeli şarkılar dinliyorsun da ağlayamıyormuşsun gibi.

bu şarkıyı dinlemediğimi farzet.üzülmediğimi düşün.hiç olmayan o bağın çözüldüğünü ve benim düşününce içime doluşan o uzaklık duygusunu,bunlarla başedebilirim.

boş sokaklara yığılan yorgunluğum ,karışık ve kopuk kopuk hikayelerim,yazdıkça uzaklaşan yalnızlığım,bunlarla başedebilirim.

kalbim mi unutur yoksa aklım mı bilmiyorum.ama unuturum.sızılara merhemler sürerim,anneme sarılır öperim.

unuturum.

sana yazdıklarımın hiçbir sona ulaşmadığı,tüm pulsuz mektupların,tüm heveslerin....bittiği bir sabaha uyandığımın farkındayım.ama yol bitmiyor.yol devam ediyor.

allahım !bu şarkıya binlerce yazı yazabilirim.gözlerimin içinden sanki şiir akıyor.

tövbe estağfurullah.

başımı omzuna yaslamışımda,çırpınınan kalp atışlarını dinliyormuşum gibi.

ve bir mektuba yazılan son söz gibi.

gözlerinden öperim.