onlarca hikayenin içinde koşturuyorum.biri bitmeden diğeri,şaşırıyorum bazen hangi hikayenin içinde olduğumu.bilim kurgunun içindeyken birden acıklı bol ağlamalı bir diğerine ,sonra fantastik ,sonra polisiye bitmek bilmeyen bir devinim.
sonra sosyal mesaj.. hayatımın twiter a dönüşmesi hali...çıkabilirsem işin içinden.çıkabilirsem.hikayedeki bütün kahramanlar ölmüş de koca dünyada tek başıma kalmışım gibi ...bazen bünye dayanmıyor.bileklerim ağrıyor.belim ağrıyor.
diğer yandan kalbe vuran özlem.sarılabilme hissi gelip geçiyor içimden.
sonra kalbi yumuşatan iki gülüş...
okuduğum bir iki satır güzel söz.
içtiğimiz çay.pişirdiğimiz çorba.
hayatın devam etme ritüeli.
ve onlarca kez dinlenen şarkılar.
ve bu yazının sonunu nasıl bağlayacağım sorunsalı..
,
yorulunca ya da düştüğün yerde nefes al..az ötende başka bir düşmüş vardır görmüyoruz sadece..yapayalnızız bi o kadar kalabalık...bağlamasan da olur yazının da hayatın da sonu yok..başa sarıyoruz tıpkı şarkılar gibi..nefes al tam şimdi..ve gülümse..tekrar ve tekrar..
YanıtlaSilinsanın insana iyi gelmesi var ya,yazdıklarını alt üst ediyorum.ortalığı dağıtmış olabilirim.yazdıklarının iyi gelmesi ...ne güzel.seviyorum ben hayatımı.elbet bazen zorluklar oluyor.hani şarkıda diyor ya''zor zamanlar olur,nasıl çıkarsan içinden omurgan öyle şekillenir'' hep ezberimde.çok teşekkürler içimi ısıtan yorumun için.
Sil