sır

bazen çıkamıyorum işin içinden. dünyanın bütün güzel cümlelerini yazmak istiyorum.sonra sanki tüm kelimeler bir ''sırra'' dönüşüyor. sanki yazarken beni ele verecekmiş gibi.

durup dururken niye öptün bileklerimden diye yazsam, utanacağım kendimden.belki bir bilinmezlikte yazılır böyle şeyler. 

okuduğum kitabın etkisinden olsa gerek ''neden bilmek ister insan''

bilmemek daha iyi mi, bozulur mu büyü?

bilmeye olan açlığımız ,bilinmeyene olan merakımız.

satırların içinde, yan yana dizilen harflerin içinde aradığımız şey ne?

benim okuyup okuyup anlamadığım bu ''sır'' ne?

tüm bilinmezliğin arkasına sığınarak'' durup dururken niye öptün bileklerimden''

dip not:okuduğum kitap ''dünyaya yeni gelen okurlar için''

ağzımın kenarından yanağıma süzülen sızılı bir gülümseyiş.

kalbim diyorum.

yürüyorum dikenlerin üstünde

kısa kısa

 adamlar 'ı dinliyorum bugün.

*üzülmüyorum artık.olması gereken oluyor diyorum kendime.olması gerekliydi,gerektiği gibi.bunun hakkında daha fazla yazmak istemiyorum.

*yeni bir süpürge aldım.hani şu çok meşhur olan markadan.kablosuz.temiz sandığım evimden çıkan toza inanamadım.inanamadım.oooh my got.

*dişçi korkusunu yeni doktorum sayesinde yendim.onun için onu öven bir yorum yazdım tavsiye niteliğinde.umarım hep böyle ilerleriz.

*okunacak bütün kitaplar bekliyor.okumuyorum.kötü hissetmiyorum.sanırım arada böyle ara vermek gerekiyor.onun yerine dokuma yapıyorum.kendimi epey geliştirdim bu konuda.çok zevkli.

*ayşe tolga'nın youtube videolarını izliyorum.söylediği şeyler aklıma yatıyor.bir şey yapıyorlar ,böyle istediğin şeyin resmini yapıştırıp her gün bakıyorsun ona.ben de yapacağım sanırım.zayıf fit bir kadın resmini kesip yapıştırıp niyet edeceğim.sonra bir bakmışım zayıflamışım.evet biraz vermek istiyorum.

beşinci katta ve asansör olmayan bir evde oturuyorum.biraz kilo verirsem daha rahat edeceğim inip çıkarken.

*çırak dizisini izlemiştim tabii tv de.yoklukta iyi gelmişti.sonra netflix te ''asaf'' dizisini izledim.

yoklukta iyi geldi .

*bunları niye yazdığımı bilmiyorum.

*yokluktan. 

  #reklam  varmış.

Aklına Getir Beni

-

bilmem kaçıncı kez dinliyorum bu şarkıyı.

sanki ben yazmışım sözlerini gibi bir his.sıcak çayıma çifte kavrulmuş petibör batırırken içimde bahar havası esiyor.bir yanımda hep özlemek varken.baktığım her yerde sana rastlarken.çekmececeki çatal,kaşıkta,üstünde uyuduğun ,başını koyduğun yastığında,üstünden çıkarıp bıraktığın kazağına sinmiş kokunla ...sızlayan burnumla içime çekerken senden kalanları...hep aklımdasın,hep aklındayım.

bu şarkı burada kalsın.

fenomen

yazmak isteyip devamlı erteliyorum.bugün yazarım,yarın yazarım,akşam yazarım,dolmayı pişirirken yazarım,kahvemi içerken yazarım derken yazmayı unutuyorum.

düşününce;ne yazacağım daha ne yazacağımki diyorum.çaydan ,şarkılardan ,çiçekten ,kuştan ,böcekten bahsetmek çok fenomence değil.insanların çok farklı dertleri var.buna instagrama baktığımda şahid oluyorum.yağlı yağlı açılan en çıtır börekler,duşakabin en güzel nasıl temizlenir videoları,siyah bluzun en güzel kombini ,say say bitmez.bunlar takip etmediğim halde her an karşıma çıkan şeyler.

bazen güzel şeylerde karşıma çıkıyor .mesela bugün bu şarkıyla tanıştım;

 bu şarkı  yla,

yeni şeyler insana iyi geliyor.

yeni bir yemek pişirmek 

yeni bir kitaba başlamak

yeni bir şarkıyı sözlerini tam bilmeden mırıldanmak

iyi geliyor,

bul beni.

 içimdeki üzgünlük yüzyıl sürmüş gibi.sol yanımızdaki bu bahis.üzgünlük bahsi.

ve hayatın devam etme özelliği...içler dışlar çarpımı gibi .birbirini götüren hep götüren .

ve hayat devam ederken dualar ederken aynı şarkıları dinlerken ve sardunyaların hüznüne inanmışken 

burada bekleyen kalbim kadar temiz bu sayfalara yazmak isterken....

çok şey birikiyor,kafamın içinde binlerce şey ...oracığa nasıl sığıyor binlerce şey.

seveceğim derken öldürdüklerim geliyor aklıma.oysa ne çok seviyorum.ama beceremiyorum.

beni affet tanrım!

ya okuduğum satırlar ...tir tir titretiyorken kalbimi.binbir ahh.!! binbir özlem,

koştuğum soluksuz kaldığım yollar,düşüp düşüp kalktığım,geriye dönemediğim zamanlar.

buradayım.buradasın.

nasıl

 son günlerde kalbimize yüklenen bu acılarla nasıl yaşayacağız diye düşünürken,biz her türlü acıyla yaşamaya alıştık diyorum kendi kendime.

rüzgar tersine nasıl esecek nasıl güzel şeylerden basedeceğiz , aşktan ,dostluktan bahsetmeye nasıl devam edeceğiz bilemiyorum.

kalbine dön!

sait faik öykülerini hiç okumamış olsaydım...bunu düşünmek bile istemiyorum.

ya da bu şiiri hiç okumamış olsaydım

Herkesin bir bahanesi var, senin yok

Biraz bekleyebilirsin, daha sonra Burada kalamazsın, başa dönemezsin Ama dön Eve dön! Şarkıya dön! Kalbine dön! Şarkıya dön! Kalbine dön! Eve dön! Kalbine dön! Eve dön! Şarkıya dön!

saksılara sardunya ,fesleğen dikmeseydim,ya hiç annemin pişirdiği bamya yemeğinden yemeseydim,yağmurda ıslanmasaydım,akdenizin suyuna dalmasaydım,uzanıp saatlerce gökyüzünü seyretmeseydim,ya düştüğümde elimden tutmasaydın,pilli bebek şarkıları dinlememiş olsaydım...

(buraya yazmak istemediğim en güzel iki şeye sahip olmasaydım)

nasıl olurdum bilmiyorum.

kendime denk gelmiş olmayı seviyorum.ve tüm bunlar için şükretmeyi...

çok şükür Tanrım.