''kazablanka'da yağmur var yağmur''

kendi adıma sevindiğim şey, eski okuma düzenime tekrar dönmüş olmak.ve yine ayıla bayıla, ağlaya sızlaya okumak. kardeşim görse niye ağladığıma şaşırır ,annem görse büyük bir telaşa kapılır .kalp atışları hızlanır. lakin okuduğuma ,seyrettiğime ağlamak benim şanımdandır.

zamanın nasıl böyle geçtiğini anlayamıyorum. öyle hızlı ki. bu yaşa nasıl ve ne zaman geldim. şaşkın bir kedi gibi bakınıyorum aynaya. aniden irkiliyorum düşünürken zaman mevzusunu.

içimizdeki kendimizi dışarıya atamamışken ,aslında neler neler yapmak isteyip yapmamışken geçip gidiyoruz bu dünyadan. bu biraz can sıkıcı. ama işte. hani çok satan bir kitap var. seçimlerimizi başka türlü yapsaydık başka türlü mü olurdu hayatımız.? yoksa olması gereken böyle miydi?

hayır kendi hayatımdan şikayetçi değilim. lakin bazı yerlerini ,bazı olanları değiştirmek isterdim elbet. bazı olanlar için bazı yaşadığım şeyler için müteşekkir im..

''Bi hayat var, onu da böyle mi harciycaz söyle canım güzelim''

böyle bir şarkı dinlerken başka bir şey yazamazdım.

bugünlük böyle.